زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

عبدالله بن حصین ازدی





عبدالله از یاران عمر بن سعد و از کسانی بود که مانع رسیدن آب به خیام امام حسین (علیه‌السّلام) و یارانش شده بود.


۱ - بستن آب در عاشورا



نقل شده که پس از بستن آب فرات بر فرزند پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، بانگ بر آورد که «ای حسین (علیه‌السّلام)، آیا این آب را می‌بینی که در صفا و زلالی چونان سینه آسمان است به خدا قسم قطره‌ای از این آب نخواهی نوشید تا آن وقت که از تشنگی بمیری. [یا به حکم عبیدالله گردن نهی.]»
امام حسین (علیه‌السّلام) چون صدایش را شنید فرمود: «تو کیستی که این چنین سخن می‌گویی؟» او خود را معرفی کرد؛ آن حضرت (علیه‌السّلام) فرمود: «اللهم اقتله عطشانا و لا تغفر له ابدا؛ خدایا او را تشنه بمیران و هرگز او را نیامرز.»

۲ - عاقبت عبدالله



روایت شده که پس از این واقعه عبدالله بیمار شد و تشنگی بر او غالب گشت و هر قدر آب می‌نوشید تشنگی او فرو نمی‌نشست او آن قدر آب نوشید و از تشنگی فریاد زد تا اینکه سرانجام جان به جان آفرین تسلیم کرد.

۳ - پانویس


 
۱. بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق محمد باقر محمودی، ج۳، ص۱۸۱، بیروت، دارالتعارف، چاپ اول، ۱۹۷۷.    
۲. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک (تاریخ الطبری)، ج۵، ص۴۱۲، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۹۶۷.    
۳. شیخ مفید، محمد بن نعمان، الارشاد، ج۲، ص۸۷، قم، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳.    
۴. کوفی، ابن اعثم، الفتوح، تحقیق علی شیری، ج۵، ص۹۱-۹۲، بیروت، دارالاضواء، چاپ اول، ص۱۹۹۱.    


۴ - منبع


سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «قاتلان امام حسین(علیه‌السلام)»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۳/۲۲.    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.